outono

Marelean os días nas follas das árbores, na neboa da maña, nas xeadas, no rebumbio do río que vai a máis, nas noites, coa súa escuridade que nos pecha os ollos e se fan infinitas; na soedade que na ausencia de sol se sinte máis…
Pasan os anos sen lograr evitalo, deixando un recordo que amargaba, e que agora tan so e iso, recordo. Muda a vida e mudan os sentimentos, pero non se olvidan. A onde foi o amor? Ou segue ahí? Seguirá para sempre pero nunca será o mesmo.
A menudo sigo pensando no amor que se foi. En cal deles? No menos pensado. Equivócome: foise ela pero non o amor. O amor por ela? Probablemente non. O amor en xeral…ti xa o sabes…
Como sempre rehén das circunstancias…